Ormanda yaşamını sürdüren canlılar kendileri ve başkaları için hayatta kalmak zorunda olduklarını sanırlar. Bunun adına fedakârlık derler. Başkaları diye düşünülenler üçü beşi geçmez. Bilincinde olmadan seçilen yaşam tarzıdır parasız yaşamak.
Seneler ilkin bu yaşam tarzını seçen ormanlılar kimi zaman mutlu, kimi zaman de mutsuz olmuşlar. Seyrek orman halkı için de bu böyleymiş. Onlar için mutluluk çelme takmak, mutsuzluk ise düşmekmiş. Ormanlar Kralı aslan ne süre çelme takanların çoğaldığını görse derhal bir toplantı düzenler, “ Sizler mutlu bir beraberlik halindesiniz. Güzel güzel geçinip gidiyorsunuz. Hep bu şekilde olun “ diye konuşur ve bol miktarda alkışlanırmış. Bunun sonucunda aslan mutlu olurmuş.
Ya düşenler, onlar ise aslan kızacak, mutsuz olacak diye çektikleri acıyı dışa vurmazlarmış. Düşmeler, kalkmalar, temenniler, dünü, bugünü, yarını ite kaka seneler geçmekteymiş. Çelme yiyip düşüp acı çekmektense, çelme takıp mutlu olmak varken, niçin mutsuz olayım düşüncesi seyrek orman halkını usta bir çelmeci yapmış. Doğal ki bu da büyük mesele yaratmış. Nasılsın diye kime halini, hatırını sorsan, yuvarlanıp gidiyoruz işte, daha ne olsun, cevabı alınır olmuş. Çelme takmada çoğunluk ustalaştığından mutsuzlukta o seviyede fazlalaşmış. Koca ormanda mutlu olan yalnızca kral aslan ve yakınları kalmış. İstediğin kadar usta çelmeci de olsan, onlara karşı hünerini göstermen mümkün olmadığından düşmeleri ve mutsuz olmaları beklenemez.
Çelişkiler içinde parasız yaşam tarzını seçen seyrek ormanlılar için yanlış yolda olmak giderek ağır gelmeye başlamış. Bu durumdan iyi mi kurtulacaklarını düşünmez, hallerine şükrederlermiş. Ta ki uzaklardan bir yabancı gelene kadar. Zıp zıp kanguru uzun seneler pek oldukça ormana gitmiş, değişik bölgeler gezmiş, görmüş olduğu mutlulukları önündeki torbada biriktirmiş, mutsuz olanlara bu tarz şeyleri dağıtarak karşılaşmış olduğu herkesi mutlu etmiş. Ünü kral aslan tarafınca duyulmuş:
“ Ormanımızda madem bu şekilde bir misafirimiz var, çağırın huzuruma gelsin. Seyreklileri iyi mi mutlu edeceğini görelim “ demiş.
Zıp zıp huzura çıkmış:
“ Merhaba aslan kardeş. Beni çağırmışsınız geldim. Sizi dinliyorum “demiş demesine de aslanın yakınları:
“ Koca bir krala bu iyi mi hitap şeklidir. Kardeş ne demek? “ diyerek üzerine atlamak için fırsat kollarlarken, alışıla gelmişin oldukça haricinde bir konuşma seçimi içinde olan zıp zıpa süre tanımak, onu dinlemek gerek diye düşünerek yandaşlarını yatıştırmış. Orman halkının durumunu özetlemek gerekirse anlattıktan sonrasında torbadaki mutlulukları vermesini istemiş.
Zıp zıp:
“ Bunu kabul edemem. İsterseniz izah edeyim. Sizlere verilecek mutluluklar torbada hazır. Fakat hazır olan mutlulukları alırsanız pek karlı çıkmazsınız. Oysa belli bir savaşım göstererek, kendi çabanız ile kazanacağınız mutluluklar gerçek mutluluk olur. Benim vereceklerim bir torbadan çıkar, ötekine girer. Bu seçtiğiniz yaşam tarzıyla aynı olur. Oysa gördüğüm kadarıyla siz aslına bakarsanız bundan şikâyetçisiniz. O süre ilkin kendiniz için mutlu olmayı bilmelisiniz. Bunun tadını bir kere alırsanız gerisi kendiliğinden gelir. “
Yorum 0