Bir varmış, bir yokmuş kendi hallerinde mutlu bir yaşam süren bir sincap ailesi varmış. Bu ailede üç sincap kardeş varmış. Yavru kardeş sincaplar gel zaman git zaman hızlıca büyümüş ve artık evlerinin dışındaki, doğadaki bilmedikleri hayatı merak etmeye başlamışlar.
Sincaplar yeterince büyüdükten sonra anneleri onları çağırmış ve ‘Artık büyüdünüz yavrularım, artık dışarıdaki dünyayı tanıtıp yeni tecrübeler edinecek yaşa geldiniz’’ demiş. Devam etmiş anne sincap sözlerine: ‘Size yol gösterecek bir tavsiyem olacak. Her zaman doğru olanı yapın ve doğru olanı yapmanın emek gerektiğini, hayatta çaba göstermeniz gerektiğini unutmayın. Hiçbir zaman kolaya kaçmayın’’ demiş.
Annelerinin öğüdünü dinledikten sonra sabah olur olmaz ormanı keşfetmek için yola düşen sincaplar başlamışlar yürümeye. Bir süre sonra kendilerine yeni bir ev yapmak için uygun bir yer bulan sincaplar büyük bir heyecanla birbirlerine sarılmış. ‘Benim evim samandan olacak’’ demiş sincapların en küçüğü. ‘Samandan ev yapmak çok basit, böylece hiç yorulmam ve hemen evimi yapıp diğerleriyle oyun oynamaya başlayabilirim.’’
Abisi küçük sincabı samandan ev yapmanın çok kötü bir fikir olduğu konusunda uyarmış: ‘Aç kurtlar geldiğinde saklanacak bir eve ihtiyacın var, samandan ev seni koruyamaz.’’ Ancak küçük sincap abisini dinlememiş ve saman balyalarını dizip oyun oynamaya başlamış. Ortanca kardeş ise ahşaptan bir ev yapmayı tercih etmiş. Ahşap samandan daha sağlammış ama yine de onu korumaya yetmezmiş. Abisi ortanca kardeşi de uyarmış: ‘Hayal ettiğin evi yapman çok güzel ama burası kurtlar saldırdığında seni korumaya yetmeyecektir.’’
Abilerini dinlemeyen küçük ve ortanca kardeşler başlamışlar neşe içinde diğer sincaplarla oynamaya. Artık evlerinin hazır olduğunu ve arkadaşlarıyla diledikleri gibi vakit geçirebileceklerini düşünüyorlarmış. Abileri ise onlara örnek olmak için sert kayalıklardan bir ev yapmaya başlamış. Kayaları taşımak hiç de kolay değilmiş, abi sincap çok yorulmuş ve evini ancak 1 haftada bitirebilmiş. Kardeşleri ise onunla alay ediyor, ‘Bunca zahmete ne gerek vardı, boşu boşuna kendini yoruyorsun’’ diyorlarmış.
Gel zaman git zaman bir gece sincapların yuvalarını yaptığı yere aç bir kurt gelmiş, hemen gözüne saman evde oturan sincabı kestirmiş. ‘Hemen çık dışarı’’ demiş aç kurt, ‘’Yoksa evini başına yıkarım.’’ Küçük sincap ‘Benim evim çok güvenlidir, yıkılmaz, git başımdan!’’ demiş. Ancak aç kurt bir üfler üflemez samandan ev dağılıp gitmiş, küçük sincap ise korkuyla ortanca kardeşin evine sığınmış. Aç kurt bu defa ahşaptan evi kestirmiş gözüne, ‘Hemen çıkın ikiniz de dışarı, yoksa bu evi de yıkarım’’ demiş. Ortanca kardeş ‘Burası samandan daha güvenli, bize bir şey olmaz, git buradan’’ dese de aç kurt ahşaptan evi bir pençe darbesiyle devirmiş.
Koşarak abilerinin evine sığınan kardeşler başlamışlar korkudan titremeye. Abileri ise onlara korkmamalarını, evin çok sağlam olduğunu, çünkü çok uğraştığını söylemiş. Aç kurt sincapların kayadan yapılan eve girdiğini görünce yıkamayacağını anlayarak uzaklaşmış oradan ve onları bir daha rahatsız etmemiş.
Küçük sincap ve ortanca sincap abileri gibi annelerinin sözünü dinlemedikleri için çok pişman olmuşlar. Hayatta doğru olanı yapmak için emek sarf etmek gerektiğini ise hiç unutmamışlar.
Yorum 0