*
Kararı kale komutanı ilan etti. Saygıdeger başrahip Salamon’un tanrının isteğini yerine getirmek için ilan ettirmiş olduğu bu düelloyu hangi duygularla penceresinden izlediğini söyleyebilmek güçtü. Hatta rahip Anastasius’un Zalaszél’deki toprakların yeniden Péter Türje’nin mülkiyetine iade edilmesini bildiren metni kaleme alırken neler hissettiğini anlayabilmek çok daha zordu.
Yabancı soylu beyi getirdiği gibi aynı şekilde alıp götürdü kayıkçı köprünün sonundaki gümrük noktasına kadar. İhtiyar kayıkçının da acelesi vardı. Hem de çok acele bir işi vardı. Oğluna hemen bir haber vermek istiyordu. Zalavár’daki silahtar demircinin kızıyla daha o hafta içinde başının bağlanacagını müjdelemeyi arzu ediyordu ve onun ardından da ailedeki herkese, kaç kişilerse hepsinin daha kurak bir yöreye taşınacakları haberini vermek istiyordu. Yolun ortasına vardıklarında Péter Türje daha önce söz verdiği on altını yaşlı adamın eline saydı tek tek ondan sonra da gülümseyerek:
-?imdi artık bana söyleyebilirsin! şu Alman’a ne yaptın da bu mucize oldu?- diye sorduğu zaman:
-Ben bir şey yapmadım beyim, her ne yaptıysa Yüce Tanrı yaptı. -dedi ihtiyar serf gönül rahatlığı içinde.
-Kale içindeki demirci düellodan sonra Alman’ın zırhını incelediğinde sadece bir mucizeden söz etmişti. Çünkü zırhı başka zamankinden farklı değilmiş, her zamanki gibi sapasağlammış zırh.
-O halde senin dediğin gibidir, öyledir o zaman! -dedi bıyık altından gülümseyerek soylu bey.
-Nasıl olur da böyle bir şey söyleyebilirsin beyim?! -dedi başını sallayarak yaşlı adam.
-Zira sen de gayet iyi biliyorsun ki Zalavár Manastırının başrahibi bu konudaki son kararı düellonun belirleyeceğini ilân etmişti önceden! Tanrının isteği böyleymiş beyim. Kader kısmet işte!
Yorum 0