Büyük Ağaç Masalı

Bir varmış bir yokmuş.
Ormanın birinde, yeşilin türlü tonlarından çeşit çeşit ağaçlar yaşarmış.
Bu ağaçlar öyle bakımlı öyle güzelmiş ki, görenleri hayran bırakırlarmış.
Ağaçlardan bazıları büyük bazıları küçükmüş.
Bazıları yaşlı, bazıları ise gençmiş.
Ama içlerinde öyle bir ağaç varmış ki, ormanın eeennn yaşlı ağacı ve eeennn güzel ağacı oymuş. Öyle güçlü kökleri, öyle büyük dalları varmış ki, çoook heybetli duruyormuş.
Diğer ağaçlar ona hiçbir şey olmaz diye bakıyormuş.
Gel zaman git zaman ormanda havalar değişmiş.
Rüzgar öyle bir esmeye başlamış ki, yaşlı ağaç bile daha önce böylesini görmemiş.
Rüzgarlar bir o tarafa vuuuuuu yapıyormuş, bir bu tarafa vuuuuu yapıyormuş.
Ormanın genç ağaçları çok korkmuşlar.
Günlerce sürmüş bu rüzgar.
Rüzgar bitince herkes bakmış kendine.
Ama elhamdülillah kimsecikler yara almamış, derkennn o da ne?,Büyük ağacın sesi duyulmuş.
İnim inim inliyormuş.
Herkes çook şaşırmış.
Ama sen kocamansın, nasıl yaralandın?,Büyük ağaç da bu duruma çok şaşırmış.
Ama dalları kırıldığı için canı çook acıyormuş.
Şimdi bu büyük ağaca kim yardım edebilecekmiş ki?,Diğer ağaçlar da gelemez ki yardıma, kıpırdayamazlar ki yerlerinden… Büyük ağaca biri yardıma gelene kadar sabretmek düşmüş.
Birkaç gün sonra, ender bir bitki arayan Mehmet yolunu şaşırıp bu ormana girmiş.
Yolunu şaşırdığını fark edince çok korkmuş.
Ama ormandaki renk renk ağaçları görünce onları izlemeye doyamamış.
Birden bir inleme sesi duymuş.
Sağa bakmış, sola bakmış,Ne görsün, büyük bir ağaç, inim inim inliyor.
Şaşırmış tabi, ağaç inler mi demiş.
Ama yaklaşınca usul usul, kırık dallarını görmüş.
Demek derdi buymuş, demiş.
Yardım etmeli ama nasıl?,Kırık dalları yerlerinden iyice ayırmalı, ağaca bakım yapmalıymış.
O sırada Mehmet arkadaşı alpamuk kuşu hatırlamış.
Bir ıslık ile ona seslenmiş.
Arkadaşını sesinden tanıyan alpamuk, hemencecik gelivermiş.
Durumu görünce yardım için arkadaşlarını da çağırmış.
Bir sürü kuş toplanıp gelmiş.
Çünkü büyük ağaç o kuşların üstüne konmasına hep izin verirmiş.
Elbirliği ile ağacın dallarını ayırmışlar, bakımını yapmışlar.
Büyük ağaç çok minnettarmış. Bol bol teşekkür etmiş.
Ayrılan iki dalını da Mehmet’e hediye etmiş.
Bunları dilediğin yerlere ek, yıllar sonra benim gibi büyük ağaç olurlar, büyüdükçe de sana sevap yazılır, hem insanlığa faydası olur, demiş.
Öyle ya, Müslümanlar ağaçları çok sever, hem bakımlarını yapar hem de her yere ağaç dikerlermiş.
Mehmet de seve seve dalları almış, başka başka yerlere,’bismillah’ diyerek dikmiş.
Büyük ağaç zor zamanlar yaşamış ama,bir tane iken üç olmuş. Bu da ona yetmiş.
Bu da ona yetmiş.
Bize nefes yapmaya çalıştığın için teşekkürler büyük ağaç, Hemen yardıma koştuğun için teşekkürler Mehmet, Vefalı davranıp iyiliği unutmadığın için teşekkürler Alpamuk.
Görüşürüz çocuklar…