Benekli İnek Hikayesi

Bir varmış bir yokmuş, ufak, tatlı bir çiftlikte yaşayan çok neşeli bir inek varmış.

Arkadaşları bu ineğe “Benekli” diyorlarmış.

Benekli akşama kadar çiftlikte ot yiyor, arkadaşlarıyla şakalaşıp espriler yaparak gülüyorlarmış.

Bir gün yanlarına küçük yeşil bir kuş gelmiş, ve onlara;,Arkadaşlar, arkadaşlar, duydunuz mu, ormanın arkasına yeni bir çiftlik yapılmış,ve bir sürü, çeşit çeşit inek gelmiş.

Bu inekler sizin gibi ot yemeyip, özel yiyeceklerle besleniyorlarmış, yemleri de çoook tatlıymış.

Benekli; Bize ne bundan bizim karnımız doyuyor burada, fazlasında gözümüz olmaz bizim, hem bizi de çok seviyorlar, onları seviyorlar mı?,Onların bir sürü bakıcısı varmış ama, hem çeşit çeşit yem yiyip keyifleri de bir hayli fazlaymış, Git başımızdan be kuş, biz halimizden memnunuz, Allah bizim karnımızı doyuruyor, hem burada çok güzel arkadaşlıklarımız var, onlar bizim kadar mutlu olamazlar.

Her şey en iyiye, en güzele sahip olmak değil ki.

Beneklinin kızdığını anlayan kuş hemen oracıktan kaçmış.

Ama bir süre sonra Benekli de, çiftlikteki arkadaşları da, yeni kurulmuş diğer çiftlikteki ineklerin nasıl keyif içinde yaşadıklarını, yemlerinin tadının nasıl olduğunu düşünmeye başlamış.

Beneklinin merakı gittikçe artmış,ve merakı yüzünden neşesi iyice kaçmış.

Gece olmuş, gündüz olmuş, sürekli diğer ineklerin yemeklerini, nasıl keyif yaptıklarını düşünmekten kendini alamaz hale gelmiş, kendi yediği yemlerin tadının bozulduğunu bile düşünmeye başlamış.

Bir gün kuşun söyledikleri sözler içinde büyümüş, büyümüş merakı iyice artmış,ve gizlice çiftlikten kaçmış.

Ormanın derinliklerinde yeşil kuşu aramaya başlamış, bir sağa, bir sola bağırıp duruyormuş.

Beneklinin sesini duyan yeşil kuş;,“Ne oldu beni mi aradın?” demiş.

Evet, şu bize bahsettiğin çiftlik nerede, ben onu çok merak ettim, hem çiftlikte yediğim yemekler hoşuma gitmiyordu zaten, yeni çiftliğin yemlerini tatmak istiyorum.

Yeşil kuş;,Yerini söylerim ama buradan çok uzakta, ormanın dışında ve yolda birçoook tehlike var, sen tek başına gidemezsin” demiş.

Sen söyle giderim, hiç bir şeyden korkum yok benim.

ve yeşil kuştan çiftliğin yerini öğrenerek yola koyulmuş, sürekli o inekler gibi güzel yemler yemeyi ve keyif sürmeyi düşünüyormuş.

Yolda giderken bir köprü çıkmış karşına, Ben buradan nasıl geçerim, ya düşersem suya, off bir kerede hayatımda sorun çıkmasa ne olur sanki?,diye söylenmeye başlamış.

Sonra cesaretini toplayarak bir adım atmış, bir adım, bir adım daha derken, yavaş yavaş ilerleyip gururlu bir şekilde, Beni bu ufacık köprü mü durduracak?,Hem akıllıyım, hem de güçlüyüm kolayca geçerim burayı” demiş.

Fakat biran da ayağını bastığı tahtanın biri, ağırlığı taşıyamayarak kırılmış, Benekli büyük bir panik içinde bağırmaya başlamış, fakat ne kadar bağırdıysa da kimseye sesini duyuramamış.

Üzgün ve korku dolu bir halde dua etmeye başlamış, Allah’ım yardım et, kurtar beni buradan, açgözlülüğümün kurbanı oldum, ne olur kurtar beni eve dönmek istiyorum.

Ah keşke elimdekiyle yetinmeyi bilseydim, başıma bunlar gelmezdi.

Benekliyi gizlice takip eden yeşil kuş, kurtulamayacağını anlayınca hemen “Beneklinin” yanına gitmiş, Ben sana demedim mi yol çok tehlikeli gidemezsin diye, hırsın ve açgözlülüğün seni ne hallere düşürdü.

Bekle ben sana yardım getiricem, sakın hareket etme” demiş,ve hızlıca çiftlik sahibinin yanına gitmiş, tüm durumu anlatmış, Çiftlik sahibi de büyük bir panik içinde arabasına atlamış, Yeşil kuşla birlikte yola koyulmuş,Yeşil kuş ipi alarak Beneklinin boynuna geçirmiş, Çiftlik sahibi de arabayla yavaşça çekmeye başlamış,ve büyük bir dikkatle Mutlu ineği kurtarmışlar.

Benekli, bu yaptığından çok pişman olmuş,ve anlamış ki, Allah’ın verdiği nimetlere nankörlük edip beğenmezse, elinde olanlara şükretmezse, elindekileri de kaybeder ve daha kötü durumlara düşebilirmiş.

Allah bana yardım etmeseydi nasıl kurtulurdum, bu bana çok güzel bir ders oldu diyerek tekrar çiftliğe dönmüş.

Ve o günden sonra elindekilerinin kıymetini bilmek için ve açgözlü olmamak için kendisine söz vermiş.