O gün günlerden sıcak bir yaz günüymüş. Yerler alabildiğine mis kokulu ve rengarenk çiçeklerle kaplıymış. Çiçeklerin üzerinde vızıldayarak gezen arı ise neşe içindeymiş. Arı çiçeklerin üzerinde süzülürken birden papatyayı görmüş ve güzelliğine hayran kalmış. Arı, papatyayı izleyerek uçarken çok yorulduğunu fark etmiş ve dinlenmek için bir ağacın dalına konuvermiş. O sırada yerdeki papatya hayranlıkla kendisini izlediğini fark eden arıya seslenmiş: ‘Ne de güzel uçuyorsun, bense hep buradayım. Dünya kim bilir ne güzelliklerle dolu ama benim senin gibi kanatlarım olmadığı için hiçbirini göremiyorum. Ben sadece etrafımdaki çiçekleri görebilirim. Burada çok sıkıldım, beni de kanatlarına alıp gezdirebilir misin?’’ demiş.
Papatyaya bir anda kibirli kibirli bakmaya başlayan arı yanıt vermiş: ‘Ben seni taşıyamam ki! Hemen yorulurum. Hem zaten dünyanın güzelliklerini görüp de ne yapacaksın. Papatyalar böyle şeyler istemezler’’ Sinirli sinirli yanıtını veren arı uçarak uzaklaşmış oradan. Ama papatya bu sözleri hiç unutmamış ve günlerce ağlamış. ‘Beni alıp gezdirebilirdi ama kabalık etti ve kibrinden beni uçurmayı reddetti’’ diyormuş kendi kendine.
Bir süre sonra havalar serinlemeye başlamış. Çiçekler sararıyor, ağaçlar yapraklarını döküyor, rüzgarlar şiddetleniyormuş. Papatya ise güzelliğinden hiçbir şey kaybetmiyor, hala ışıl ışıl görünüyormuş. Bal yapmak için kendine çiçek arayan arı o an papatyayı görmüş. Koca tarlada hala capcanlı görünen sadece papatyaymış. Papatya ise bal yapmak için kendine çiçek arayan arıyı görmüş ve üzerine konmaması için hemen yapraklarını kapatmış. Bu duruma şaşıran arı bağırmış: ‘Neden üzerine konmama engel oldun, bal yapmam lazım!’’ demiş.
Papatya arıya kendisine ne kadar kibirli davrandığını hatırlatarak sadece ihtiyacı olduğunda kendisiyle konuşamayacağını, bunun kabalık olduğunu söylemiş. Arı ise eskiden kötü davrandığı papatyaya şimdi muhtaç olduğunu görünce bu davranışından çok utanmış ve papatyadan özür dilemiş. Papatya arının özrünü kabul etmiş ve üzerine konmasına izin vermiş. Arı bal yapmak için papatyanın üzerine konduktan sonra ‘Seni kanatlarımın altına alıp gezdiremem, bu mümkün değil ama sana tüm dünyada gördüklerimi anlatabilirim. Böylece hem kendimi affettiririm hem de bu boş kalan tarlada yalnız olmazsın’’ demiş. Bu nazik tekliften çok hoşlanan papatya ‘Evet’’ demiş, ‘Neler gördüğünü dinlemek de yeter bana.’’ Tüm günü birlikte geçiren arı ve papatya dost olmuşlar. Arı ise bir daha kimseye ukalalık etmeyeceğine söz vermiş.
Yorum 0