Bir varmış, bir yokmuş, uzayın en derin yerlerinden birinde, bütün gezegenlerin çok uzağında bir kuyruklu yıldız yaşarmış. Bu yıldız oldukça meraklı bir yıldız olsa da bir o kadar da utangaçmış. Güneş çıktığında ondan çekinip saklanır ama ay çıktığında ona eşlik edip görünmeye başlarmış.
Kuyruklu yıldız arkadaşlarına hep dünyaya gitmek istediğini anlatıyor, böylece hayallere dalıyormuş. Ancak arkadaşları sürekli onu uyarıyor, yeryüzüne inmenin çok tehlikeli olduğunu anlatıyorlarmış. Utangaç ve meraklı kuyruklu yıldız düşünmüş taşınmış, sonunda bir gece ansızın hayalini gerçekleştirmeye karar vermiş. Aniden yola çıkmış, az gitmiş uz gitmiş ve sonunda dünyanın beyazlı mavini yüzeyini, tepesinde parlayan rengârenk ışıklarını görmüş!
Kutup ışıklarından çok etkilenen ve onların dansını seyretmeye dalan kuyruklu yıldızın bir anda dengesi kaybolmuş, minik yıldız istemeden de olsa kazara dünyaya düşmüş. Gözleri açtığında ne görsün; karlar içinde öylece yatıyormuş! Gökyüzünde ise biraz önce yukarıdan seyrettiği renkli ışıklar hala dans ediyormuş.
Bir anda yeniden göğe yükselmek için ayağa kalkmış küçük yıldız, başlamış zıplamaya. Fakat yeryüzüne düşerken kuyruğunu da kaybettiği için ne kadar yükseğe zıplasa da yeniden havalanıp gökyüzüne çıkmayı başaramamış.
O sırada bir tilki yanaşmış yanına: “Hey! Bir şey mi kaybettin?” demiş.
‘Evet, ben bir kuyruklu yıldızım ama kuyruğumu kaybettim. O olmadan evime dönemem’’ demiş.
Tilki sinsice gülmüş, çünkü aslında yıldızın ondaymış. Tilki sanki kuyruğu hiç görmemiş gibi sormaya devam etmiş: ‘Ne işin vardı burada, neden geldin?’’. Kuyruklu yıldız ise yanıt vermiş: ‘Dünya yukarıdan çok güzel görünüyordu ve onu yakından görmek istedim.’’ Tilki “ Yukarıdan bakınca belki güzeldir ama bence gerçekte hiç de öyle değil’ demiş.
Bu yanıta şaşırmış küçük kuyruklu yıldız, dünya bu kadar güzelken nasıl mutsuz edebilir ki diye iç geçişmiş. Bir yandan da tilkinin ne kadar ciddi olduğunun farkındaymış. ‘Seni bu kadar ne üzüyor?’’ demiş tilkiye. Tilki ise başlamış dert yanmaya: ‘İnsanlar her gittiği yerde ormanları yakıp yıkıyor, sürekli ev yapıyor, doğada yaşanacak yer kalmadı, yemek de bulamıyoruz’ demiş.
Bunu duyan yıldız çok üzüldüğü için durup tilkiyi daha fazla dinlemeyi çok istemiş ama güneş doğmak üzereymiş ve hemen eve dönmesi gerekiyormuş. Tilkiye bir ricada bulunmuş ve kuyruğunu bulmasına yardım ederse kendisinin de tilkiye yardım edeceğini söylemiş. Tilki ise kuyruğun aslında kendisinde saklı olduğunu ancak insanların ormanları yok etmesini önlerse yıldıza kuyruğunu geri vereceğini söylemiş. Yıldız bunu nasıl başarabileceğini bilmiyormuş, ancak tam o anda aklına bir fikir gelmiş.
Kuyruğundaki yıldız tozlarını ormanların etrafına serpecekmiş küçük meraklı yıldız. Bu sayede insanlar ormanlara giremeyecek ve bir daha ev yapmak için ormanlara saldırmayacakmış. Bu fikri çok akıllıca bulan tilki kuyruğunu geri vermiş yıldıza. Küçük yıldız ise gökyüzüne çıkar çıkmaz başlamış tek tek ormanları gezip yıldız tozları serpmeye. Böylece ne insanlar bir daha ormanlara zarar vermiş ne de diğer hayvanlar aç kalmış. Artık hem yıldız hem de tilki, herkes kendi evinde çok mutlu ve huzurlu şekilde yaşamaya devam edebilirmiş.
Yorum 0